Self'in Yapımcısı Ahmet Kamil Keleş ile Türk Oyun Sektörüne Dair

26 yaşındayım. Bilgisayar mühendisliği mezunuyum. Aslan Game Studio ile, hobim ve tutkum olan oyun yapımını mesleğim haline getirdim.

Bir oyun yapımcısı olmayı ta 5-6 yaşlarındayken, atari oyunlarıyla ilk haşır neşir olduğum yıllardan beri istiyordum. Bu istek o zamanlardan beri hep kalbimde vardı. Hep kendi oyunlarımı yapmayı istiyordum. Beğenerek oynadığım çok çeşitli türlerde, çok sayıda oyunlar var. Bunların arasında bana ilham verenleri sayayım. Commodore 64'e çıkan Frankie Goes To Hollywood'un gizemli (o yaşım için de ürkütücü) bir havası vardı. Ghosts & Goblins'in hem ürkütücü, hem de çizgi filmimsi tarzına bayılırım. The Path'in çok basit bir oynanışla, sanatsal bir dille hikaye anlatımı beni etkilemiştir. Ve elbette Silent Hill serisi, psikolojik korku konusunda ben dahil çoğu insan için adeta bir ilham pınarıdır.

Henüz almamız gereken bir yol var. Ama o yolun alınacağına eminim, gelişme hızımız ümit verici.

Ülkemizin oyuncu kitlesi, geliştirici ortamlarında genellikle "Para vermiyorlar, korsan kullanıyorlar, oyunların değerini bilmiyorlar" şeklinde eleştiriliyor genellikle. Ben buna kısmen katılıyorum. Öncelikle sosyal medyada gözlemlediğim kadarıyla orijinal oyun kullanımı bilinci geçen yıllara göre iyice yerleşmiş durumda. Steam fiyatlarının sık sık tartışıldığını görüyorum, birisi "Amaan ben zaten korsan oynuyorum" dediğinde bir sürü kişi onunla tartışmaya başlıyor, vesaire... Eskiden orijinal oyun satın almak lüks, enayilik olarak gözükürdü. Self için aldığım yorumlardan edindiğim gözlem de, oyuncularımız bir oyun yapmanın kolay olmadığının bilincindeler. Self gibi minik bir ekiple çıkarılmış hobi oyununu tutup da FarCry gibi AAA oyunlarla kıyaslayacak kitle epey azalmış (bu kıyaslamayı yapanların da korsan oyuncu olduğunu düşünüyorum. Adamlar en kaliteli AAA oyunu bedavaya indirebildikleri için, benim mütevazi ürünümü aynı kategoride değerlendirebiliyorlar). Verilen emeğin farkına varılıyor genel olarak. Yapılan eleştiriler de genel olarak yerinde, oyuncu kitlesi bu konuda da olgunlaşıyor. Sonuç olarak, ben oyunlarımda Türkçe dil desteği vermeye devam edeceğim, çünkü değer verdiğim bir oyuncu kitlemiz var.

"Genel" demeyeyim, "sık sık" gördüğüm manzara; yapılan oyunlarda vizyonel bir "Bu benim hep hayal ettiğim, oynamak istediğim oyun" düşüncesinin yerini "Bu yaptığım mobil oyundan ne kadar para kazanabilirim?" kaygısı yer alıyor. Bu haksız bir kaygı mı, değil, hepimiz bir şekilde para kazanmalıyız. Ama video oyunları aynı zamanda kültürel bir olgudur da, salt ticarî kaygıyla geliştirilen oyunların da kültürel birikimimize çok faydası olmayacak. Bunun yerine, ticarî ve sanatsal kaygıyı dengelemeliyiz. Hayalimizdeki o kendimizin oynamak isteyeceği Oyun'u nasıl yaparız ve gerçekçi bir şekilde finanse edebiliriz, onu düşünmemiz gerektiğine inanıyorum. İş gücü bakımından da bir hayli bölünmüş durumdayız, yeni At & Kılıç'lar çıkması için daha birleşmiş ekipler gerek. Eleştiriyorum da, bu iş gücü bölme işini ben de yapıyorum. İş gücü dağılımının mevcut durumu belki de bu işin doğal dengesidir, kendi haline bırakmak gerekir, bilemiyorum.

Bu ani ilgiye neden olan etmen nedir, bilmiyorum. Ama her neyse beni mutlu ettiği kesin.

"His". Bu his yeri gelir eğlence olur, yeri gelir Self'teki gibi psikolojik dışavurum olur, belki de ikisi birden olur. Teknoloji ve estetik, hissi yaşatan araçlardır, bu yüzden histen geri plandadırlar.

Zihnimdeki karanlık düşünceleri dışavurma isteği.

Self benim portfolyomdaki en sevdiğim çalışmalardan birisi oldu. Self 2 çıkmayacak, tadında bırakmak gerek, ama başka benzeri korku oyunları çıkartacağım.

Bazen fikirler bana kendiliğinden geliveriyor. Bazen bu başka oyunlar oluyor, "Şu oyun aslında şöyle şöyle olsa, uuufff". Bazen de alakasız bir oyunun prototipini yaparken oyunu bambaşka bir hale getiren fikirler aklımda beliriyor. Mesela Collaboration 6'daki oyunum Divide & Burn, çok alakasız bir mekaniğe sahip bir oyunu kodlarken ortaya çıktı. O ilk yaptığım fikir pratikte çok keyifsiz çıktı, ama prototipi oynarken "Şunları sürüklemek keyifliymiş. Aaa, bir de bunları şöyle lavlara sürüklesem?" fikri aklıma geldi ve Divide & Burn'ü ortaya çıkardı.

TaleWorlds benzeri birkaç firma daha bekliyorum, daha fazla sayıda AAA vermeye başlayacağız. Ama piyasanın büyük kısmını yine küçük ekipler oluşturacak.

Silent Hill 2, tüm atmosferiyle. Ve tam olarak korku oyunu sayılmaz, ama Heavy Rain de oyun yapma tutkumu ateşlemiş, oyuncuyu vakum gibi kendi içine çeken bir oyundur.